Vandaag wil ik eigenlijk in gesprek gaan met jou
Wat ik in mijn wereld zie als het gaat om zorg en onderwijs is dat het verzuim – en zeker het langdurig verzuim – een behoorlijk probleem is. Er worden heel veel projecten opgestart, maar die komen lang niet allemaal tot een goed einde. Mensen zijn erg zoekende naar oplossingen als het gaat om het beteugelen van het langdurig verzuim. Dat merk ik door de vragen die ik krijg van de mensen die ik spreek.
Wat ik dan zie, is dat het vaak gaat om grote projecten. Er is verzuim en men wil dat stevig en grootst aanpakken. Er moet een andere aanpak of arbodienst komen. Er moeten bureaus bij betrokken worden. Et cetera. Er wordt hierbij dan vanuit gegaan dat iedereen belang heeft bij een zelfde nieuwe aanpak. Terwijl naar mijn idee het aanpakken van verzuim en inzetbaarheid ook heel erg gaat om maatwerk, wat past bij de visie en gewenste cultuur van een organisatie. Hoe willen we met elkaar omgaan. Maar dat even terzijde.
Soms is er zeker iets voor te zeggen om het groots aan te pakken en nieuw in te steken. Zeker als je al heel lang iets doet dat blijkbaar niet werkt. Ik wil daar geen oordeel over geven. Wat ik wel vaak meemaak is dat mensen een beetje met hun handen in het haar zitten en niet goed meer weten wat hun volgende stap moet zijn.
Die mensen wil ik uitdagen om eens te graven in al het werk dat zij in de afgelopen tijd – zeg twee tot drie jaar – hebben verricht of in wat ze op dit moment aan het doen zijn, zelf of mogelijk in samenwerking met anderen. Kijk eens waar de lichtpuntjes zijn. Welke aspecten waren wèl positief? Op welke onderdelen kreeg je goede reacties? Heb je gezien dat mensen wèl ergens voordeel van hadden?
Vooruitgang komt vaak niet in grote stappen, maar juist in heel veel kleine stapjes.
Ik pleit dan ook voor het nemen van kleine stapjes als je het even niet ziet zitten. Om een voorbeeld te noemen: ik sprak deze week een P&O dame in de ziekenhuiswereld, die vrij negatief was over wat er allemaal gebeurt in haar organisatie. Het verzuim stijgt. Er is een nieuw verzuimprotocol en een nieuwe arbodienst. Men kijkt op andere manier naar verzuim, maar het lukt allemaal niet. Tijdens dit gesprek wist zij echter ook iets positiefs te vertellen. Dat ging over een stukje re-integratie. Ze vertelde dat men het voorheen erg lastig vond om mensen die wilden re-integreren ergens te plaatsen. Niemand wilde hen ontvangen. Zij had iets bedacht, zodat de afdelingen dat wèl wilden en dit was eigenlijk heel succesvol verlopen. Toen ik haar erop wees dat dit een mooi verhaal was, was haar reactie: “Ja, maar dat is maar een heel klein onderdeeltje.” Tja, dat is dan misschien zo, maar het kan weleens een heel essentieel onderdeel zijn. Zeker op het moment dat je voelt dat alles stagneert. Dan is het interessant om te kijken wat er wel goed loopt.
De neiging is dan al snel om dat als klein of vanzelfsprekend te ervaren, maar ik denk dat we met z’n allen veel meer credits mogen geven aan dit soort kleine projectjes. Kleine projectjes zijn heel overzichtelijk. Ze zijn duidelijker uit te leggen. Resultaten zijn makkelijker te behalen. Je kunt hiermee veel makkelijker iedereen dezelfde kant op krijgen. Toch wordt dit niet altijd gewaardeerd of gezien.
OPROEP
Ik zou het interessant vinden om wat meer te horen over die kleine projectjes. Herken jij dit vanuit de zorg of misschien vanuit een andere branche? Ik hoor heel graag jouw verhaal.
Wil jij met mij je kleine succesvolle project of projecten delen? Hoe is dat gegaan, wat heb je gedaan en waarom?
Wanneer jullie deze succesjes met mij delen, kan ik dat vervolgens oppakken en hier anderen ook van laten profiteren. We bouwen dan een heel assortiment op aan kleine projectjes die allemaal succesvol zijn gebleken en daar kun je je voordeel mee doen. Ik kan die kennis dan bundelen en delen via een podcast of via geschreven tekst. Allemaal in het kader van kennis delen en co-creatie. Als wij jouw verhaal willen delen, dan nemen we uiteraard vooraf contact met je op. Als je dat leuk vindt, kun je dat ook inspreken, zodat ik het kan verwerken in mijn podcast.
Dit is dus even aandacht voor de kleine succesvolle projectjes die we niet altijd waarderen. Mensen vinden het vaak vanzelfsprekend als iets kleins goed verlopen is en zien die succesjes daardoor ook niet altijd. Kun je op een andere manier kijken naar je eigen werk? De dingen waar je zelf goed in bent en de projecten die je zelf goed hebt uitgevoerd, vind je vaak moeilijk te detecteren. Je mag echt even stilstaan bij welke projecten je eigenlijk hebt gedaan. Weet je dat zelf niet? Vind je het lastig? Vraag het dan eens aan een collega. Of misschien zelfs aan die persoon die langere tijd is uitgevallen en weer aan het werk is.
Ik daag je uit om eens op die manier te kijken naar het werk dat jij doet in jouw organisatie. En ik zou het heel leuk vinden om dan iets van jou te horen. Dat kan via team@vernetonline.nl.